SAKRAMENT NAMASZCZENIA CHORYCH
Wprowadzenie
Ewangelie świadczą o tym, że Chrystus wielką troską otaczał chorych w ich potrzebach cielesnych i duchowych oraz że to samo polecił czynić swoim uczniom. Szczególnym wyrazem tej troski jest ustanowiony przez Niego, a ogłoszony w Liście św. Jakuba sakrament namaszczenia, którego Kościół udziela swoim członkom przez namaszczenie i modlitwę kapłanów, polecając chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, by ich umocnił i zbawił (por. Jk 5,14-16). Nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa (por. Rz 8,17), przysparzali dobra ludowi Bożemu.
Sakrament namaszczenia chorych udziela choremu łaski Ducha Świętego, która pomaga całemu człowiekowi do zbawienia, a mianowicie umacnia ufność w Bogu, uzbraja przeciw pokusom szatana i trwodze śmierci. Dzięki tej pomocy chory może nie tylko znosić dolegliwości choroby, ale także je przezwyciężać i odzyskać zdrowie, jeżeli jest to pożyteczne dla zbawienia jego duszy. Namaszczenie odpuszcza również grzechy i staje się dopełnieniem chrześcijańskiej pokuty.
Sakrament ten można powtarzać, jeśli chory wyzdrowiał i ponownie zachorował albo w czasie trwania tej samej choroby nastąpiło poważne pogorszenie. (DROGA DO NIEBA, katolicki modlitewnik i śpiewnik, wydanie z dużym drukiem, Wydawnictwo i Drukarnia Świętego Krzyża, Opole 2009, s. 191.)
Sakrament namaszczenia chorych jest dla CHORYCH. Zmarłych nie namaszczamy, więc zadbajmy („zdrowi”), by chory doświadczył łaski Bożego Miłosierdzia w czasie Jego choroby i cierpienia.
Zawsze można wezwać kapłana do chorego – w naszej parafii kontakt telefoniczny do księdza dyżurnego.